آشنایی با عرضه اولیه سکه و مفاهیم مشابه آن

در بازارهای مختلف مالی استفاده از تعاریف مختصر شده IEO, ICO, IPO, STO, IFO,IDO,IGO بسیار رایج است. اصطلاحاتی که در ظاهر به هم شبیه و در معنا با هم متفاوت هستند، در مطلب امروز از آکادمی مزدکس با انواع عرضه اولیه سکه و جزئیات هر یک از این اصطلاحات مختصر شده را برایتان شرح می‌دهیم.

عرضه اولیه سکه | ICO

عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offering) که به اختصار ICO نامیده می‌شود، همان معادل عرضه اولیه سهام (Initial public Offering) یا IPO در دنیای رمزارزها است. مجموعه‌ای که قصد جذب سرمایه برای ارائه یک کوین یا سرویس جدیدی داشته باشد، می‌تواند از روش عرضه اولیه سکه برای جمع‌آوری سرمایه استفاده کند.

متقاضیانی که در این فرایند شرکت می‌کنند و به عبارتی ICO می‌خرند،‌ توکن‌های رمزارز جدید آن مجموعه را دریافت می‌کنند. این توکن‌ها ممکن است کاربردی باشند و کار را در داخل اکوسیستم آن پلتفرم انجام دهند، شاید هم تنها نمادی برای سهامداری شما در آن پروژه باشند.

مکانیسم کارکرد ICO چیست؟

وقتی که یک پروژه‌ی رمزارز قصد جذب سرمایه از طریق عرضه اولیه سکه داشته باشد، اولین گام برای انجام این کار، تصمیم‌گیری در مورد چگونگی انجام آن است. عرضه اولیه سکه را می‌توان به چند طریق انجام داد که در ادامه نگاهی به آن‌ها خواهیم داشت:

• عرضه و قیمت ثابت: شرکت می‌تواند هدف خاصی و محدودی را انتخاب کند. یعنی هر توکن قیمت مشخصی خواهد داشت و تعداد کل توکن‌های قابل عرضه نیز محدود و مشخص است.
• عرضه ثابت و قیمت پویا: در این روش، تعداد توکن‌ها محدود هستند، ولی اهداف شرکت در جذب سرمایه متغیر است. قیمت در عرضه اولیه سکه بر اساس عرضه و تقاضا مشخص خواهد شد و حجم سرمایه جذب شده نیز در انتها بر همین اساس مشخص می‌شود.
• عرضه پویا و قیمت ثابت: برخی ICOها قیمت ثابتی دارند، ولی حجم عرضه در آن متغیر است. در این روش، مقدار سرمایه جذب شده و تقاضا می‌تواند حجم عرضه را مشخص کند.

راه‌های کاهش ریسک مشارکت در ICO چیست؟

در کنار ساماندهی فرایند عرضه اولیه سکه، پروژه‌ی رمزارز معمولاً یک وایت پیپر (White Paper) و وب‌سایت رسمی هم طراحی و عرضه می‌کند. تیم توسعه‌دهنده اصلی پروژه از این وایت پیتر برای ارائه توضیحات بنیادی و اطلاعات اساسی مرتبط با ICO استفاده می‌کند. برای مثال:

• پروژه درباره‌ چیست؟
• اتمام این پروژه به چه نیازی پاسخ خواهد داد؟
• پروژه به چقدر سرمایه احتیاج دارد؟
• چه مقدار از این توکن‌ها نزد خود بنیان‌گذاران می‌ماند؟
• روش‌های پرداخت به چه شکل خواهند بود و از چه ارزهای پشتیبانی می‌شود؟
• کمپین عرضه اولیه سکه چقدر طول خواهد کشید؟

مزایا و معایب روش عرضه اولیه سکه (ICO)

مزایا	معایب
دسترسی آسان برای سرمایه‌گذاران و سرمایه‌پذیران	نوسان خیلی زیاد
دسترسی آنلاین	احتمال نسبتاً بالای کلاهبرداری
نقدینگی بالا	احتمال شکست پروژه
بدون نیاز به کاغذبازی	در برخی کشورها قانونی نیست
بازگشت سرمایه بالا	هیچ تضمینی بابت لیست شدن توکن در صرافی‌ها وجود ندارد
بدون واسطه

نکته بسیار مهم این است که هرکسی می‌تواند یک کمپین ICO راه‌اندازی کند و این کار را معمولاً در وب‌سایت‌های شخصی انجام می‌دهند. در انتها، آن‌ها می‌توانند مسیر پروژه را واقعاً پیگیری کنند ولی احتمال اینکه همه چیز ساختگی و کلاهبرداری باشد نیز بسیار بالا است؛ بنابراین، شرکت در ICO ریسک بالایی دارد. مطالعه کامل و انتقادی White Paper می‌تواند تا حدی مشخص کند که این پروژه چقدر بااهمیت و جدی است و چقدر احتمال موفقیت آن وجود دارد. به‌خاطر وجود همین ضعف‌ها و ریسک‌ها، روش‌های جدیدتری جایگزین ICO شده‌اند که به آن‌ها نیز می‌پردازیم.

عرضیه اولیه صرافی | IEO

جهت رفع ایرادات اصلی روش ICO، روش دیگری به‌نام عرضه اولیه صرافی (Initial Exchange Offering) یا IEO شکل گرفت. همانند ICO، این روش هم برای جذب سرمایه جهت پیشبرد پروژه انجام می‌شود. به‌صورت کلی، تفاوت اصلی IEO با ICO در این است که با کمک یک صرافی رمزارز انجام می‌شود. در ادامه به صورت کامل‌تری به این موضوع می‌پردازیم.

فرایند IEO چطور است؟

همان‌طور که از نام IEO هم می‌توان حدس زد، یک صرافی هم در فرایند جذب سرمایه شرکت می‌کند. به عبارت دیگر، به‌جای اینکه جذب سرمایه در وب‌سایتی شخصی انجام شود، یک صرافی معتبر نقش واسطه میان مشتری و توسعه‌دهنده را ایفا می‌کند. بنابراین، مشتریان آن صرافی می‌توانند آن توکن را قبل از عرضه همگانی به بازار رمزارزها، خریداری کنند.

از آنجایی که IEO توسط یک صرافی انجام می‌شود، استارت‌آپ‌ها طبعاً باید جدیت بیشتری در برنامه‌ریزی خود داشته باشند. چراکه بعد از اتمام IEO، صرافی تضمین می‌کند که این توکن را در پلتفرم خود لیست کند. بنابراین تیم حرفه‌ای صرافی پروژه آن‌ها را به دقت بررسی می‌کند و در صورت منطقی و قوی نبودن پروژه، پذیرفته نمی‌شوند. به‌هرحال، صرافی از اعتبار و شهرت خود برای این پروژه هزینه می‌کند و شکست پروژه طبعاً به اعتبار صرافی نیز لطمه می‌زند. درهرحال، برخی از صرافی‌های معتبر امروزه پلتفرم‌های مخصوصی برای عرضه IEO هم راه‌اندازی کرده‌اند.

در مجموع، امروزه به‌نظر می‌رسد که توسعه‌دهندگان بلاکچین روش IEO را بر ICO ترجیح بدهند. چراکه در روش عرصه اولیه صرافی، از تخصص بازاریابی و پشتوانه خدماتی و کاربری صرافی‌ها نیز بهره می‌برند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا دسترسی سریع‌تر و راحت‌تری به مشتریان بالقوه خود پیدا کنند. از سوی دیگر، با توجه به ریسک‌های متعدد مطرح شده در مورد ICO، امروزه بیشتر کاربران نیز ترجیح می‌دهند که در IEOها شرکت کنند و این پروژه‌ها جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران دارد. در انتها، با ارائه IEO، صرافی‌ها هم می‌توانند مشتریان جدیدی پیدا کنند و سودآوری خود را افزایش دهند.

مزایا و معایب روش عرضه اولیه صرافی (IEO)

مزایا	معایب
+ افزایش اعتماد مشتری	– محدودیت‌های مبهم در بعضی کشورها
+ امنیت بیشتر هم برای سرمایه‌گذار و هم سرمایه‌پذیر	– لزوم شرکت در فرایند احراز هویت مشتری و ضد پول‌شویی صرافی‌ها (برخلاف ماهیت امن و ناشناس بازار رمزارزها)
+ فرایند آسان‌تر	– بازارسازی و تمرکز بیش از حد توکن‌ها نزد توسعه‌دهنده یا صرافی واسط
+ تضمین لیست شدن در صرافی	– وجود تعداد محدود سرمایه‌گذار (فقط مشتری صرافی)
+ حذف پروژه‌های کلاهبرداری	– ربات‌ها
+ مزایایی مثل بازاریابی، اعتبار و … برای پروژه	فومو (ترس از دست دادن) سودهای کلان برخی پروژه‌ها
+ مزایایی مثل افرایش مشتری و تراکنش برای صرافی
+ احتمال افزایش قیمت توکن‌های بومی صرافی

عرضه اولیه سهام | IPO

عرضه اولیه سهام (Initial Public Offering) یا به اختصار IPO به فرایند عرضه سهام شرکت‌های سهامی خاص در بازارهای مالی گفته می‌شود. بر اساس این روش، شرکت بخشی از سهام‌ خود را به مردم می‌فروشد و از این طریق جذب سرمایه می‌کند. بنابراین، شرکت‌های خصوصی از این طریق در کارگزاری‌ها لیست می‌شوند و سهام آن‌ها در بازارهای اولیه به عموم مردم فروخته می‌شود.

سازوکار IPO چطور است؟

قبل از IPO، شرکت خصوصی تلقی می‌شود. بنابراین، تا پیش از IPO شرکت‌ها با تعداد خاص و محدودی از سهمامداران اصلی روبرو بودند که معمولاً همان سهام‌داران ابتدایی یعنی بنیان‌گذاران، خانواده، دوستان و سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و اصلی پروژه هستند.

IPO گامی بزرگ برای شرکتی محسوب می‌شود. چراکه پول خیلی زیادی در اختیار آن قرار می‌دهد. آن‌ها می‌توانند از این پول برای سرمایه‌گذاری و گسترش کسب‌وکار استفاده کنند. علاوه بر این، افزایش شفافیت و لیست شدن به‌عنوان یک مجموعه سهامی عام باعث می‌شود تا در دریافت وام و تسهیلات مختلف نیز شانس بالاتری پیدا کنند.

فرایند IPO فرصتی عالی برای سهام‌داران اصلی مجموعه است تا سهام خود را در بازار فروخته و شناسایی سود کنند. چراکه پیش‌تر تنها سهام‌دار بودند و حالا می‌توانند آن را به‌راحتی تبدیل به پول کنند. از سوی دیگر، مردم عادی نیز می‌توانند در این مجموعه سرمایه‌گذاری کرده و در کنار آن سود کنند.

مزایا و معایب عرضه اولیه سهام

همانطور که بیان شد، مزیت اصلی IPO برای شرکت‌ها، جذب سرمایه عظیم است. علاوه بر این، این کار پرستیژ و تصویر عمومی شرکت‌ها را نیز بهتر می‌کند و این می‌تواند در فروش و سوددهی آن‌ها تأثیر داشته باشد.

عرضه همگانی یک شرکت باعث می‌شود که مردم عادی سهام‌دار نیز بتوانند از سودسازی آن مجموعه نفع ببرند.

وارد شدن یک مجموعه، کارخانه و یا شرکت به بازار عمومی بورس باعث می‌شود تا فعالیت و گزارش‌دهی آن شفاف‌تر شود.

از سوی دیگر، این فرایند برخی ایرادات و معایب هم به همراه دارد. به عنوان مثال، IPOها بسیار گران هستند. هزینه نگهداری یک شرکت سهامی عام خیلی بیشتر از نگهداری شرکت سهامی خاص است. هزینه‌های مربوط به حسابداری به‌عنوان مثال افزایش چشمگیری پیدا می‌کند.

نوسانات قیمتی در سهام شرکت می‌تواند تبدیل به یکی از مشکلات مدیریتی شود. اگرچه این نوسانات ممکن است به خاطر عوامل بیرونی باشند و ربطی به صورت‌های مالی شرکت نداشته باشند. ولی آسیبی جدی برای شرکت محسوب می‌شود و جزو دغدغه‌های مدیریت خواهد بود.

بعد از IPO شرکت ملزم به افشاسازی بسیاری از موارد است. صورت‌های مالی، حسابداری، مالیات و خیلی از مسائل دیگر مربوط به کسب‌وکار باید افشاسازی شود؛ مسائلی که ممکن است مجموعه ترجیح دهد آن‌ها را سری نگاه دارد، چراکه می‌تواند به رقبای آن‌ها کمک کند.

فرایند تصمیم‌گیری‌ها دشوار و زمان‌گیرتر خواهد شد. بخش زیادی از زمان مدیریت نیز صرف ارائه گزارش‌ها خواهد شد.

عرضه توکن اوراق بهادار | STO

عرضه توکن اوراق بهادار (Security Token Offerings) که به اختصار STO نامیده می‌شود، یکی دیگر از روش‌های جذب سرمایه است. همانند روش ICO، در این روش نیز سرمایه‌گذار سکه یا توکن رمزارز دریافت می‌کند که نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری آن‌ها است. ولی برخلاف ICO، این توکن‌ها نشان دهنده یک قرارداد سرمایه‌گذاری و یک دارایی سرمایه‌گذاری اساسی مثل سهام، اوراق قرضه، املاک و مستغلات و … هستند.

اوراق بهادار را می‌توان یک ابزار مالی مثلی، قابل تعویض و قابل معامله دانست که به‌نوعی ارزش پولی دارند. به عنوان مثال، یک محصول سرمایه‌گذاری که توسط یک دارایی واقعی مثل شرکت و یا دارایی پشتیبانی می‌شود.

فرایند STO به چه شکل است؟

بنابراین، یک توکن اوراق بهادار نشان‌دهنده اطلاعات مالکیتی این محصول سرمایه‌گذاری خواهد بود که روی بلاکچین ذخیره می‌شود. وقتی در بازار سنتی سهام سرمایه‌گذاری می‌کنید، اطلاعات شما به صورت متمرکز ذخیره‌سازی می‌شوند. ولی در مورد STO، اگرچه فرایند یکسان است، ولی همه چیز به‌صورت غیرمتمرکز روی بلاکچین ذخیره می‌شود.

STOها را همچنین می‌توان یک رویکرد ترکیبی بین ICOهای ارزهای دیجیتال و عرضه اولیه عمومی سنتی (IPO) دانست. چراکه موارد مشترک و هم‌پوشانی بین این دو روش جذب سرمایه وجود دارد. در واقع، روش STO تا حدی سعی دارد که شکاف میان روش‌های ICO و IPO را تکمیل کند.

فرق بین STO و ICO چیست؟

فرایند STO و ICO شباهت زیادی با یکدیگر دارد، ولی اهداف توکن‌های آن‌ها متفاوت است. توکن‌های ارائه شده در روش ICO بیشتر جنبه کاربردی دارند. شما از این توکن‌ها می‌توانید برای خرید محصولات و یا خدمات در اکوسیستم آن پروژه استفاده کنید. ولی STOها بیشتر جنبه سرمایه‌گذاری دارند. از سوی دیگر، در بیشتر کشورها ICOها تحت نظارت و مقررات کمتری نسبت به STO هستند؛ بنابراین، فرایند ICO سریع‌تر انجام می‌شود. از سوی دیگر، عرضه توکن اوراق بهادار فرایند قانونی‌تری است و زمان بیشتری می‌طلبد. این توکن‌ها همچنین نشان‌دهنده ارزش دارایی هستند. این روش بیشتر سعی دارد تا از مجموعه‌های بزرگ‌تر و سرمایه‌گذار جذب سرمایه کند، ولی هدف ICO بیشتر عرضه همگانی است.

ICO	STO
بدون مقررات و نظارت خاصی	بر اساس قوانین رسمی و امنیتی کشورها
مستلزم ریسک بالاتر	ریسک کم
بدون پشتوانه و وثیقه	دارایی دارای پشتوانه
تشخیص دشوار ارزش ذاتی	تشخیص آسان‌تر ارزش ذاتی

 

فرق بین STO و IPO چیست؟

 STO شباهت زیادی با IPO دارد، ولی این روش به‌صورت الکترونیکی انجام می‌شود. در روش STO به جای دریافت مدارک سنتی و فیزیکی، شما توکن‌های دیجیتالی دریافت می‌کنید و تمامی تراکنش‌ها نیز در بستر بلاکچین ثبت می‌شوند. از سوی دیگر، IPO سرمایه گذاری در بازار سهام است، ولی STO می‌تواند شامل هر چیز ارزشمندی، مانند ملک، طلا، سهام و … باشد.

در مقایسه با IPO، فرایند روش STO صرفه‌جویی خیلی بیشتری در هزینه‌ها ایجاد می‌کند. در این روش همچنین نیازی نیست که کل سهام خود را عرضه کند. بلکه می‌تواند تصمیم بگیرد تا تنها بخشی از کسب‌وکار خود را عرضه کند. علاوه بر کاهش هزینه‌ها در STO، این روش انعطاف‌پذیری بیشتری هم برای عرضه‌کننده ایجاد می‌کند.

IPO	STO
اتکای شدید به بانک‌ها، کارگزارها و وکلا	بدون نیاز به واسطه
کارمزد لیست کردن و معاملات بالاتر	هزینه پایین‌تر
تنها سهام مجموعه به صورت کلی ارائه می‌شود	قابلیت عرضه تنها بخشی از پروژه و معامله ۷ روز هفته ۲۴ ساعت شبانه‌روز
نقدینگی کمتر	نقدینگی بیشتر

مزایا و معایب روش عرضه توکن اوراق بهادار (STO)

مزایا	معایب
+ ریسک کم	– انطباق پیچیده
+ دارایی‌های دارای پشتوانه	– لزوم ایجاد پلتفرم برای ساخت و مدیریت توکن‌ها
+ تشخیص آسان‌تر ارزش ذاتی دارایی	– بازاری جوان و نابالغ است
+ موانع کم برای ورود
+ انعطاف‌پذیری بیشتر برای عرضه
+ جذب سرمایه‌گذار از تمام نقاط دنیا

عرضه اولیه فارم | IFO

عرضه اولیه فارم (به انگلیسی: Initial Farm Offering) که به اختصار IFO نامیده می‌شود، یکی دیگر از روش‌های تأمین سرمایه در بازار رمزارزها است. این روش به پروژه‌های DeFi کمک می‌کند تا از طریق برگزاری رویدادهای پیش‌فروش توکن‌های خود، سرمایه موردنظر را جذب کنند. این رویدادها عموماً توسط صرافی‌های غیرمتمرکز میزبانی می‌شود. به عبارت دیگر، بخشی از توکن‌های قبل از اینکه در صرافی لیست شوند،‌ از طریق IFO به فروش می‌رسند.

روش IFO را می‌توان یکی از جانشینان روش عرضه اولیه سکه (ICO) دانست. همان‌طور که می‌دانیم، در ICO سعی می‌شد در مراحل اولیه شکل‌گیری پروژه رمزارز، تأمین سرمایه انجام شود.

مکانیزم انجام IFO چیست؟

در عرضه اولیه فارم، سرمایه‌گذاران می‌توانند در یک رویداد پیش‌فروش که توسط DEXها برگزار می‌شود شرکت کنند و با سرمایه‌گذاری در توکن‌های بومی شبکه، سرمایه لازم پروژه را تأمین کنند. تیم‌های DEX عموماً یک لیست پیشنهادی از پرسودترین پروژه‌ها را برای برگزاری یک رویداد عرضه اولیه فارم تهیه می‌کنند. با این حال، باید در نظر داشته باشید که توکن‌های ارائه شده توسط این روش هیچ مزیت بیشتری نسبت به توکن‌های ارائه شده توسط سایر روش‌های تأمین سرمایه ندارند. علیرغم اینکه این توکن‌ها توسط تیم‌های صرافی‌های غیرمتمرکز دقیقاً بررسی می‌شوند، ولی تضمینی برای آن‌ها وجود نداشته و می‌توانند تحت‌تأثیر احساسات و نوسانات بازار قرار بگیرند.

پلتفرم PancakeSwap بیشترین میزان IFOها را انجام می‌دهد و کاربران آن می‌توانند از این جذب سرمایه سود ببرند. مشارکت‌کنندگان خیلی اوقات پاداش و سود دریافت می‌کنند. توسعه دهندگان اصلی پروژه نیز از استخر نقدینگی این صرافی بهره می‌برند. از سوی دیگر، صرافی نیز سود می‌برد. چراکه کاربرانی که قصد مشارکت در IFO را داشته باشند، باید توکن‌های بومی این پلتفرم، یعنی CAKE یا BNB را استیک کنند. هر IFO یک تاریخ و زمان شروع و پایان دارد و پس از به پایان رسیدن زمان، پلتفرم بسته می‌شود. همچنین، خرید توکن‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام می‌شود.

شرکت در عرضه اولیه فارم (IFO) چه مزایا و معایبی دارد؟

• حذف واسطه‌ها: تراکنش‌ها به‌صورت همتا به همتا روی پلتفرم IFO شبیه‌سازی می‌شوند و معمولاً کاربران می‌توانند در بلند مدت سود خوبی دریافت کنند.
• IFO سود معامله در DEXها را به حداکثر می‌رساند این موضوع به‌خصوص برای افراد تازه وارد صدق می‌کند.
• از آنجایی که پروژه‌ها در ابتدا توسط صرافی بررسی می‌شوند، ریسک سرمایه‌گذاری در IFOها بالا نیست.
• ماهیت غیرمتمرکز IFO باعث می‌شود تا تمام تراکنش‌ها و فعالیت‌های کاربران و سرمایه‌گذاران کاملاً شفاف باشد.
• امکان خرید توکن‌های NFT از طریق همین مکانیسم

از سوی دیگر، عرضه اولیه فارم ممکن است برخی معایب را نیز به همراه داشته  باشد:

• اگر توسط پلتفرم‌های نوپا ارائه شوند، ممکن است امنیت بالایی نداشته باشد.
• ریسک‌هایی در مورد قراردادهای هوشمند و امنیت آن‌ها مطرح است
• بعضی از کوین‌ها ممکن است در آینده بی‌ارزش شوند

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز | IDO

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (به انگلیسی: Initial DEX Offering) و به اختصار IDO، یکی دیگر از روش‌های تأمین سرمایه توسط پروژه‌ها و دریافت توکن‌های جدید توسط کاربران است. رویدادهای عرضه توکن معمولاً‌ جذابیت زیادی برای سرمایه‌گذاران اکوسیستم رمزارزها دارند. شانس خرید یک توکن در قیمت شروع به کار می‌تواند خیلی جذاب باشد، چراکه بیشتر توکن‌ها حتی به‌صورت مقطعی هم که شده، رشد خوبی را تجربه می‌کنند. ولی این تمام ماجرا نیست. با مرور سابقه ICOهای انجام شده روی شبکه اتریوم از سال ۲۰۱۷، متوجه می‌شویم که تمام عرضه‌های اولیه جذاب و سودساز نبوده‌اند. خیلی از این عرضه‌ها جعلی و کلاهبرداری بودند و سرمایه‌گذاران ضررهای سنگینی را متحمل شدند. این موضوع باعث شکل‌گیری روش‌های جایگزین مختلفی شد که IDO نیز یکی از آن‌ها است.

سازوکار فرآیند IDO به چه شکل است؟

IDO به‌منظور تسهیل فرایند فروش توکن، از یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) استفاده می‌کند. در واقع، یک پروژه رمزارز توکن‌های خود را به DEX می‌دهد، کاربران نیز مبلغ موردنظر خود را در پلتفرم صرافی ثبت می‌کنند. سپس صرافی همه چیز را بررسی کرده و توزیع و خرید و فروش را انجام می‌دهد. تمام این فرایند از طریق قراردادهای هوشمند بلاکچین انجام می‌شوند.

IDO شباهت زیادی با IEO دارد. ولی تفاوت اصلی در غیرمتمرکز بودن آن است. علاوه بر این، احتیاجی به پرداخت هزینه‌‌های کارمزد هم وجود ندارد.

قوانین و مراحل انجام IDO ممکن است بسته به هر صرافی کمی متغیر باشد. ولی چند روش کلی و عمومی وجود دارد:

• پروژه‌ها جهت بررسی در صرافی ثبت می‌شوند. بعد از فرایند بررسی، پروژه برای اجرای یک IDO در صرافی پذیرفته می‌شود. آ‌نها حجم مشخصی از توکن را در ازای قیمت مشخصی پیشنهاد می‌کنند. از سوی دیگر، کاربران سرمایه خود را برای خرید این توکن‌ها قفل می‌کند. حال DEX بررسی‌ها را انجام داده و کاربران توکن‌ها را طی یک رویداد تولید توکن (TGE) دریافت می‌کنند.
• معمولاً لیستی از سرمایه‌گذاران وجود دارد که اجازه شرکت در IDO را دارند. برای قرار گرفتن در این لیست، احتمالاً مجبور باشید برخی کارهای بازاریابی یا تکمیل اطلاعات پروفایل خودتان را انجام دهید.
• بخشی از وجوه جمع آوری شده برای ایجاد یک استخر نقدینگی با توکن‌های پروژه استفاده می‌شود. باقی سرمایه به اعضای تیم داده می‌شود. بعد از رویداد TGE و تقسیم توکن‌ها، سرمایه‌گذاران توکن‌ها را دریافت کرده و می‌توانند با آن‌ها معامله کنند. به طور معمول، نقدینگی ارائه شده برای مدت معینی قفل می‌شود.
• بعد از TGE توکن‌ها به کاربر منتقل شده و LP برای معامله باز می‌شود.

مزایای شرکت در IDO چیست؟

عرضه توکن‌ها به مرور زمان امن‌تر و عادلانه‌تر شده است. در همین راستا، IDOها نیز برخی مزایای جالبی را به همراه دارند:

• احتیاجی نیست که ارتباط مستقیمی با پروژه داشته باشید و به قرارداد هوشمند آن‌ها اعتماد کنید
• بعد از اتمام فروش، نقدینگی بلافاصله موجود خواهد بود. بنابراین نوسان شدید وجود ندارد.
• بدون نیاز به ثبت نام
• انجام IDO برای پروژه‌ها نیز منطقی و مقرون به صرفه است
• توزیع عادلانه خواهد بود و برخی کاربران حجم زیادی توکن نمی‌گیرند.

مقایسه عرضه اولیه سکه با IDO و IEO

روش‌های ICO و IEO جزو مرسوم‌ترین روش‌های عرضه رمزارزها هستند. بنابراین در این قسمت سعی داریم آن‌ها را با IDO مقایسه کنیم.

	ICO	IEO	IDO
فرایند بررسی	بدون فرایند. همه چیز به عهده پروژه است	صرافی‌های متمرکز پروژه را بررسی می‌کنند	صرافی‌های غیرمتمرکز پروژه را بررسی می‌کنند
جذب سرمایه	سرمایه مستقیم به پروژه می‌رسد	صرافی‌های متمرکز سرمایه‌ها را مدیریت می‌کنند	صرافی‌های غیرمتمرکز سرمایه‌ها را مدیریت می‌کنند
قرارداد هوشمند	توسط خود پروژه انجام می‌شود	توسط صرافی متمرکز ساخته و اجرا می‌شود	توسط صرافی غیرمتمرکز ساخته و اجرا می‌شود
لیست شدن توکن	تضمینی وجود ندارد. پروژه باید صرافی‌ها را متقاعد کند	صرافی توکن را لیست می‌کند	استخرهای نقدینگی در صرافی غیرمتمرکز ایجاد می‌شود
تأیید هویت و مبارزه با پول‌شویی	خیر	بله	خیر

عرضه اولیه بازی | IGO

با استقبال از GameFi، عرضه اولیه بازی (به انگلیسی: Initial Game Offering)، به اختیار IGO، محبوبیت بیشتری در میان سرمایه‌گذاران رمزارزها پیدا کرده است. به‌صورت بسیار خلاصه، IGO به شما اجازه می‌دهد تا NFTها و یا توکن‌های یک بازی بلاکچین را زمانی که در مرحله توسعه است، پیش‌خرید کنید.

IGOها عموماً از طریق پلتفرم‌های لانچ‌پد ارائه می‌شوند. سرمایه‌گذاری از طریق لانچ‌پد معمولاً مستلزم قفل کردن مقداری از توکن‌های بومی آن پلتفرم برای مدت زمان مشخصی است. بسته به نوع پروژه، سرمایه‌گذاران می‌توانند به توکن‌ها و یا NFTهای آن پروژه‌ی بازی پیش از موعد دسترسی پیدا کنند.

IGO چطور کار می‌کند؟

 عرضه اولیه بازی (IGO) یکی از روش‌هایی است که پروژه‌های بازی بلاکچین با استفاده از آن می‌توانند تأمین سرمایه کنند. این روش شبیه به ICO است، ولی جدا از بحث توکن‌های رمزارز، سرمایه‌گذاران می‌توانند به دارایی‌ها و اقلام داخل بازی نیز دسترسی زودتری پیدا کنند. دارایی‌های ارائه شده IGO شامل کاراکترها، اسکین‌ها، جعبه‌های جایزه، لوازم جانبی، اسلحه و سایر آیتم‌ها می‌شود. در بیشتر موارد، این NFTها برای دسترسی به بازی لازم هستند.

در حال حاضر چندین لانچ‌پد مخصوص IGO در بازار وجود دارد. Binance NFT، BSCPad، TrustSwap و EnjinStarter نمونه‌هایی از آن‌ها هستند. هرکدام از این لانچ‌پدها مکانیزم خاص خودشان را دارند. ولی به صورت کلی، سرمایه‌گذاران برای شرکت در IGO باید توکن‌های بومی لانچ‌پد را خریداری کنند.

بعد از تهیه این توکن‌ها، سرمایه‌گذاران باید آن‌ها را برای مدتی در استخرهای نقدینگی قفل کنند. بسته به الگوریتم وثیقه‌گذاری، در انتها توکن‌ها و یا NFTهای بازی را بر اساس مقدار توکن‌های قفل شده دریافت می‌کنند.

روش IGO چه تفاوتی با IEO و IDO دارد؟

تفاوت اصلی در این است که عرضه اولیه صرافی (IEO) توسط تیم پروژه میزبانی نمی‌شود، بلکه یک صرافی متمرکز رمزارز فرایند عرضه توکن‌های جدید را میزبانی می‌کند. همکاری با صرافی‌های معتبر و نام‌آشنا می‌تواند تبلیغ خوبی برای رمزارزها باشد و از این طریق سرمایه‌گذاران اعتماد بیشتری به پروژه آن‌ها می‌کنند.

از سوی دیگر، IDOها در صرافی‌های غیرمتمرکز انجام می‌شوند. این روش برای حل مشکلات و نقص‌های ICO و IEO شکل گرفته بود. IGO را می‌توان خیلی شبیه به IDO دانست. با این تفاوت که توکن‌ها و NFTهای بازی‌ها در آن ارائه می‌شوند.

جمع‌بندی

بعد از مقایسه تفصیلی هرکدام از روش‌های تأمین سرمایه در بازار رمزارزها، در انتها سعی داریم به‌صورت خلاصه در یک جدول آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

	IEO	ICO	STO	IPO	IDO
محل فروش	وب‌سایت صرافی	وب‌سایت پروژه	پلتفرم توکن اوراق بهادار	خرید از گروه‌های رسمی و موثق	پلتفرم صرافی غیرمتمرکز
طرف مقابل فروش	صرافی متمرکز	ارائه‌کننده توکن	ارائه‌کننده توکن اوراق بهادار و کارگزار	گروه معتبر و رسمی فروش	صرافی غیرمتمرکز
نظارت بر پروژه	صرافی	هیچ‌کس	هیچ‌کس	پیش از سهای عام شدن نظارت می‌شود	صرافی غیرمتمرکز
تأیید هویت و مبارزه با پول‌شویی	توسط صرافی	خیر	پلتفرم STO تأیید هویت می‌کند	گروه فروش هویت را تأیید می‌کند	خیر
بازاریابی	توسعه‌دهنده توکن و صرافی	تنها توسعه‌دهنده	ارائه‌کننده توکن	شرکت موردنظر	توسعه دهنده و صرافی
لیست شدن در صرافی	بلافاصله و تضمینی	پروژه باید مذاکره کرده و هزینه پرداخت کند	بستگی دارد که آیا پلتفرم STO صرافی باشد یا خیر	بلافاصله و تضمینی	استخر نقدینگی ایجاد می‌شود
سرمایه‌گذاران چه چیزی می‌گیرند؟	توکن کاربردی	توکن کاربردی	توکن اوراق بهادار	سهام شرکت (توکن نیست)	توکن کاربردی